...
بسم رب الشهید
دل....تنگی...
میدانی چیست...؟؟؟؟
درست است...شنیدن کی بود مانند دیدن...
اما...
ما نسلی هستیم که ندیدیم..کم شنیدیم اما دلمان با آنهاست هنوز...
نبودیم ولی
دلمان را جا گذاشتیم پشت سنگر...
جا گذاشتیم کنار قبرهای عبادت...
کنار گردان تخریب..
حسینیه حاج همت...
شهید در آب...
کنار گردان مالک..مقداد..
راوی میگفت گوشتان را به دیوارها که بگذارید صدایشان را میشنوید...
خنده ها..گریه های شبانه..شوخی..اشک..سینه زنی و..
ما نبودیم آنجا ..
اما دلمان برای صفایشان تنگ شده
برای رفاقت ها...
ما دوستمان جلوی چشمانمان تیکه تیکه نشد ..
اما ...
آه
دلی که تنگ شود می رسد به ویرانی...
دلت که از تمام مردم بگیرد..از گناه...
از دنیا...
دیگر جایی غیر از غروب های شلمچه نمیخواهد
بهانه میگیری برای
فکه...
مجنون...آه...
سه راه شهادت...
دلم برای چمران تنگ شده..
خیالتان راحت...
اینجا همه خوابند..
مذهبی های اینجا سکوت را بیشتر دوست دارند...
دغدغه نیست...
درد نیست...
همه خوابیم...
چمران کجایی؟؟؟؟
راستی سلام مارا به بقیه هم برسان...
زین الدین..همت...علمدار..آوینی
همه و همه...
نکند بگویی بهشان به گناه عادت کردیم...
بی حجابی غوغا میکند..
نکند بگویی با رفتنشان حیا رفت...
غیررررررت رفت...
اخلاص رفت...
نگویی یک وقت شما برای رهبرتان رفتید
و ما
رهبرمان را تنها گذاشتیم...
امامان را...
آه ...
کاش امسال به دیدارتان می آمدم...
شما که نمی آیید دیدار...
کاش....
یا زهرا