منم سرگشتهي حيرانت اي دوست كنم يك باره جان قربانت اي دوست
خليل آسا ز شـوق وصـل كـويت دهم سر بر سـر پيمانت اي دوست
دلــي دارم در آتــش خـــانه كــــرده ميـــان شعـــله هـــا كـاشانه كـرده
دلـــي دارم كه از شــــوق وصـــالـت وجـــودم را ز غـــم ويـــــرانه كــرده
مـــن آن آوارهي بشــكسـته حــالـم ز هجـــرانت بـــتـــــا رو بـــــر زوالـم
منــم آن مـــرغ ســـرگــردان و تنهـا پريشــان گشته شد يكبـــاره حـالم
سـحـر ســـر بـــر سـرسجاده كردم دعــــايي بهــــر آن دلـداده كـــــردم
زحسرت ساغر چشمانم اي دوست لبـــانت يكســـره از بــــاده كــــردم
دلا تــا كـــي اسيـــر يـــاد يـــــــاري ز هجــــر يــــار تـــا كــي داغـــداري
بگــو تـــاكــي ز شــوق روي ليـــلي چـــو مجنـــون پـــريشــان روزگـاري
پـــريشـــانم پــريشـــان روزگــــــارم مــن آن ســرگشته ي هجــر نگارم
كنــــون عمـــريست بـا اميد وصـلت درون سينـــه آســـــايــش نــــدارم
ز هجـــرت روز و شـب فــريـــاد دارم ز بيدادت دلـــي نـــــاشــــــاد دارم
درون كوهــســـار سيـنـه ي خــــود هـــزاران كشـــته چـون فـرهاد دارم
چـــــرا اي نــــازنيــنم بـــي وفـــايي دمـــا دم بــــا دل مـــن در جفــايـي
چــــرا آشـفــته كــــردي روزگــــــارم عـــزيــزم دارد اين دل هـــم خدايي