جان ما قربان جانِ فاطمه
آمده فصلِ خزانِ فاطمه
هر كه گويد با دو چشمي خون فشان
لعنتي بر دشمنانِ فاطمه
دل بسوزاند ز هر عاشق دلي
ياد جسمِ نيمه جانِ فاطمه
فاطميه موسم اشك و عزاست
صد امان از كودكانِ فاطمه
بهرِ مادر روضه خواني ميكند
مهدي صاحب زمانِ فاطمه
گويد از كوچه از آن سيليِ سرد
از همان اشكِ روان فاطمه
گويد از ميخ و در و ديوار و دود
علتِ قدِ كمانِ فاطمه
چون بقيع آيد به خاطر ميرسد
نيمه شب جسمِ جوانِ فاطمه
نالهها پر ميكشد وقتي كه او
گويد از قبرِ نهانِ فاطمه