خدايا! خداوندا! دوست دارم... چند خطى به يادگار بگذارم، اما هر چه فكر مىكنم، نمىدانم چه بنويسم؟ از چه بگويم و براى كه سخن آغاز نمايم؟ براى ملتى كه هر خانوادهاش يك شهيد دارد، يا براى رزمندگانى كه جان خود را مشتاقانه در كف نهادند و در آرزوى ديدار حسين بن على(ع)، چون شمع، ذوب مىشوند و راه هدايت را به ملت شهيد پرور نشان مىدهند. معشوقا! تو خود شاهد سوختن ما باش كه همچون شمع، ذوب شده، اما مىهراسيم نه از براى ذوب شدن، بلكه از اين جهت كه بعد از اين سوختن، چه بر سر ايمان مىآورند، چه بر سر قرآن مىآورند.