خدايا! تو را شكر مىگويم زيرا كه مرا مسلمان قراردادى. به من راه حسين(ع) را نشان دادى. و مرا از شاگردان مكتب كربلا قراردادى. خدايا! از اين كه رحمت بىانتهايت را شامل حالم قراردادى و به من راه اولياء خودت را نشان دادى تو را سپاس مىگويم.
خدایا از این که به من توفیق شرکت در صفوف جهادگران راهت را عطا کردى، و مرا از کسانى قراردادى که بعد از هزار سال به نداى مظلومانۀ حسین(ع) پاسخ گفتند، و به من توانایى دادى که براى احیاء اسلام و قرآن، امام امت را یارى کنم. خدایا! به خاطر این همه نعمتهایى که به من عطا کردی در مقابلت به خاک مىافتم. و تو را شکر مىگویم.
خدایا! از احوال بد من آگاه هستى. و مىدانى چقدر نافرمانیت را کردم. خدایا! چه گناهان بزرگى که مرا از تو جدا کرده بود. و چه خطاهایى که ایمان را از من گرفته بود. چه اذیّتها و آزارهایى که والدینم و مردم از من دیدند. و چه قلبهایى که به واسطه بدى زبان و کردارم شکسته شد. خدایا! با این همه گناه و معصیت، تو دریاى رحمت خودت را به روى من گشودى. و مرا به نور و حق هدایت نمودى.