معرفی وبلاگ
بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا.....
یاریم کن نگاهم...
در افق این فضای مجازی...
جز برای تو....نبیند
و انگشتانم ...
جز برای تو ...
کلیدی را فشار ندهند...
***********************
وقتی به علاوه خدا باشی منهای هر چیزی زندگی می کنی.
***********************
میلیون ها زن ایرانی در انقلاب سال 1357 با قدرت هر چه تمام تر پا در صحنه نهادند. حضور زنان در به پیروزی رسیدن انقلاب اسلامی چندین شکل داشت. برخی اخبار را گردآوری یا جزوه هایی را توزیع می کردند، بقیه به فعالان سیاسی مورد حمله یا زخمی ها پناه می دادند، بسیاری فعالانه در خیابان ها به راهپیمایی و تظاهرات می پرداختند، برخی تا آن جا پیش رفتند که در سنگر سازی در برابر نیروهای رژیم طاغوت کمک می کردند و حتی تعدادی از آنان اسلحه به دست گرفتند و به مبارزه پرداختند.
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 2008335
تعداد نوشته ها : 4398
تعداد نظرات : 99
...
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان
هستي نه سال دارد. امسال به كلاس سوم ميرود. او مثل خيلي از بچه هاي ايران تابستان خوبي را پشت سر گذاشته است و خودش را براي آخرين روزهاي اين فصل گرم آماده ميكند.يك روز عصر كه هستي به كلاس نقاشي رفته بود. وقتي همراه پدر به خانه برگشت. چيزهاي تازهاي ديد. مادر همه جاي خانه را تميز كرده و برق انداخته بود. روي ميز وسط پذيرايي چند تا گلدان را پر از گل گذاشته بود. خودش هم زيباترين لباسهايش را پوشيده و عطر خوش بويي به خودش زده بود. هستي با تعجب به مادر نگاه كرد و گفت: «مامان! عيد شده؟ يا ميخواهيم برويم مهماني؟»
»مامان خندید و گفت: «هر دوتا. هم عید شده. هم میخواهیم برویم مهمانی!» هستی با خودش فکر کرد: «حالا که عید نوروز نیست. پس چه عیدی است؟» با این فکر، رفت که کیف و وسایل نقاشیاش را توی اتاقش بگذارد. وقتی میخواست لباسهایش را در بیاورد. یاد حرف مادر افتاد و پرسید: «مامان! لباسهایم را در بیارم؟» مادر گفت: «آره دخترم!» هستی دوباره پرسید: «مگر نمیخواهیم برویم مهمانی؟» مادر گفت: «چرا ولی اول باید بروی حمام و خودت را تر و تمیز بشویی!» هستی، زود لباسهایش را عوض کرد و دوید توی حمام دو تا کار را خیلی دوست داشت؛ یکی حمام کردن و یکی لباسهای نو و قشنگ پوشیدن. وقتی که هستی از حمام بیرون آمد، مادر داشت توی آشپزخانه غذا درست میکرد. بوی خوش غذا در خانه پیچیده بود و هوش از کله آدم میبرد. هستی تند وتند بدنش را با حوله خشک کرد و رفت و پیش مادر و با شوق زیاد گفت: «مامان! خودم را شستم. حالا کدام لباسم را بپوشم؟» مامان با لبخندی گرم و مهربان گفت: «هر کدام را که خودت دوست داری! فقط لباس زمستانی نبوش!» هستی، از این حرف مامان خیلی خوشحال شد. اما کمی هم تعجب کرد. چون مادر همیشه اجازه نمیداد که هستی، هر لباسی را که دوست داشت، بپوشد. در این موقع بوی خوش غذا به دماغ هستی خورد و با تعجب پرسید: «مامان! مگر نمیخواهیم برویم مهمانی؟» مادر گفت: «میدانم برای چی میترسی دخترم! مهمانی، همین جا توی خانه ماست» هستی پرسید: «چی؟ همین جا؟ توی خانه خودمان؟!» مادر لبخندی زد و گفت: «آره عزیزم، توی خانه خودمان، چون ما «مهمان خدا» هستیم و خدای مهربان، خودش از ما پذیرایی میکند. امشب شب اول «ماه رمضان» است. ماه رمضان هم، ماه مهمانی خداست. خدا هم که همه جا هست. حتی توی خانه خودمان!»هستی تازه فهمید که منظور مادر از «مهمانی» چیست. با خوشحالی رفت توی اتاقش تا بهترین و قشنگترین لباسهایش را بپوشد و خودش را برای مهمانی آماده کند.هستی، زیباترین لباسهایش را پوشیده و با پدر و مادر سر سفره شام نشسته بود. پدر، مرتب از شام خوشمزه مادر تعریف میکرد. در این موقع تلویزیون یک آهنگ شاد پخش کرد و گفت: «فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، عید مومنان و بهار قرآن را به همه مسلمانان تبریک میگوییم» یک دفعه چیزی به ذهن هستی آمد و پرسید: «بابا: فقط آدمهایی که روزه میگیرند. مهمان خدا هستند؟» پدر گفت: «نه دخترم! شاید خیلی از آدمها نتوانند روزه بگیرند، مثل: بچه ها، آدمهای بیمار و سالخورده. مسافرها و بعضیهای دیگر... اما همه آنها در این ماه قشنگ مهمان خدا هستند.» هستی گفت: «من هم دوست دارم که روزه بگیرم!» مادر به هستی قول داد که اجازه بدهد یک روز روزه بگیرد.
»مامان خندید و گفت: «هر دوتا. هم عید شده. هم میخواهیم برویم مهمانی!» هستی با خودش فکر کرد: «حالا که عید نوروز نیست. پس چه عیدی است؟» با این فکر، رفت که کیف و وسایل نقاشیاش را توی اتاقش بگذارد. وقتی میخواست لباسهایش را در بیاورد. یاد حرف مادر افتاد و پرسید: «مامان! لباسهایم را در بیارم؟» مادر گفت: «آره دخترم!» هستی دوباره پرسید: «مگر نمیخواهیم برویم مهمانی؟» مادر گفت: «چرا ولی اول باید بروی حمام و خودت را تر و تمیز بشویی!» هستی، زود لباسهایش را عوض کرد و دوید توی حمام دو تا کار را خیلی دوست داشت؛ یکی حمام کردن و یکی لباسهای نو و قشنگ پوشیدن. وقتی که هستی از حمام بیرون آمد، مادر داشت توی آشپزخانه غذا درست میکرد. بوی خوش غذا در خانه پیچیده بود و هوش از کله آدم میبرد. هستی تند وتند بدنش را با حوله خشک کرد و رفت و پیش مادر و با شوق زیاد گفت: «مامان! خودم را شستم. حالا کدام لباسم را بپوشم؟» مامان با لبخندی گرم و مهربان گفت: «هر کدام را که خودت دوست داری! فقط لباس زمستانی نبوش!» هستی، از این حرف مامان خیلی خوشحال شد. اما کمی هم تعجب کرد. چون مادر همیشه اجازه نمیداد که هستی، هر لباسی را که دوست داشت، بپوشد. در این موقع بوی خوش غذا به دماغ هستی خورد و با تعجب پرسید: «مامان! مگر نمیخواهیم برویم مهمانی؟» مادر گفت: «میدانم برای چی میترسی دخترم! مهمانی، همین جا توی خانه ماست» هستی پرسید: «چی؟ همین جا؟ توی خانه خودمان؟!» مادر لبخندی زد و گفت: «آره عزیزم، توی خانه خودمان، چون ما «مهمان خدا» هستیم و خدای مهربان، خودش از ما پذیرایی میکند. امشب شب اول «ماه رمضان» است. ماه رمضان هم، ماه مهمانی خداست. خدا هم که همه جا هست. حتی توی خانه خودمان!»هستی تازه فهمید که منظور مادر از «مهمانی» چیست. با خوشحالی رفت توی اتاقش تا بهترین و قشنگترین لباسهایش را بپوشد و خودش را برای مهمانی آماده کند.هستی، زیباترین لباسهایش را پوشیده و با پدر و مادر سر سفره شام نشسته بود. پدر، مرتب از شام خوشمزه مادر تعریف میکرد. در این موقع تلویزیون یک آهنگ شاد پخش کرد و گفت: «فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، عید مومنان و بهار قرآن را به همه مسلمانان تبریک میگوییم» یک دفعه چیزی به ذهن هستی آمد و پرسید: «بابا: فقط آدمهایی که روزه میگیرند. مهمان خدا هستند؟» پدر گفت: «نه دخترم! شاید خیلی از آدمها نتوانند روزه بگیرند، مثل: بچه ها، آدمهای بیمار و سالخورده. مسافرها و بعضیهای دیگر... اما همه آنها در این ماه قشنگ مهمان خدا هستند.» هستی گفت: «من هم دوست دارم که روزه بگیرم!» مادر به هستی قول داد که اجازه بدهد یک روز روزه بگیرد.