...
چند وقت بود محمد دور از خديجه توي حرا نماز مي‌خواند. فرمان خدا بود. بعد از چهل روز جبرئيل سيبي از بهشت آورد و داد به محمد. گفت: «بخور محمد!»
سيب را باز كرد نوري از آن بيرون آمد، ترسيد.
جبرئیل گفت: «بخور. این نور کسی است که قرار است دختر تو باشد. اسمش توی آسمان منصوره و روی زمین فاطمه است.»
محمد پرسید: «چرا منصوره؟! چرا فاطمه؟!»
جبرئیل گفت: «منصوره است چون در آسمان نصرت دهنده دوست‌داران خودش است و روی زمین فاطمه چون شیعیان خود را از آتش جدا میکند.»
معانی الاخبار- ص396
***
سال پنجم بعثت موقع وضع حمل خدیجه بود. فرستاد پی چند تا از زنان قریش. هیچ کدام اما حاضر نشدند بیایند، پیغام داده بودند: «آن روز که به تو گفتیم با محمد ازدواج نکن، برای حالا بود.»
خدیجه از درد به خود می‌پیچید. چند زن وارد اتاق شدند. نشستند اطراف رختخواب. خدیجه ترسید، یکی از آن‌ها گفت: «نترس، ما از طرف خدا برای کمک آمده‌ایم. من ساره همسر ابراهیم هستم. آن یکی آسیه، دختر فراحم است. سمت راستی مریم، دختر عمران و مادر عیسی است. نفر چهارم کلثوم، خواهر موسی است.»
کمک کردند فاطمه به دنیا آمد، با آب کوثر غسلش دادند. به حرف آمد: «اشهد ان لا اله الا الله و اَن ابی رسول الله سید الانبیاء و ان بعلی سید الاوصیاء و واری ساده‌ی الابساط.»
بعد به همه زنان بهشتی سلام کرد، هرکدام را به اسم‌های‌شان.
بحار- ج43- ص47
***