خداوندا! اى رحيم! اى حكيم! تو را شكر مىگويم، كه به منِ بىلياقت و بيچاره ى مانده در چاه آمال، توفيق حضور در كنار يارانت و مشتاقانت را دادى. و اين افتخار است براى من.
خدايا! موقعى كه تفكر مىكنم كه ماها را از مسير انسانهاى وابسته به دنيا جدا كردى، و لااقل اين انديشه را در درون ما ايجاد فرمودى كه برويم و در دفتر يارانت و در جمع عاشقان ثبت نام كنيم، دل خودم را و قلب خودم را در جايى ديگر مىبينم. روح حمد و ستايش در من اوج مىگيرد، ولى به زبانى بسته برخورد مىكنم. و با تمامى وجود مىگويم.
« كيف لى بتحصيل الشكر و شكرى اياك يفتقر الى الشكر»