ساعت فلش

امروزه ثابت شده است كه زندگى بشر بدون خواب و تجديد قوا غير ممكن است و اشخاص و حيواناتى را كه چند روز بى‏خواب نگاه داشته‏اند مشاعر خويش را از دست داده و بعضى مرده‏اند. خواب در موجودات زنده از قبيل انسان، حيوان، حشرات و حتى نباتات عموميّت دارد. پديده خواب يك پيش آمد تصادفى نيست بلكه يكى از آثار قدرت و تدبير خداى جهان آفرين است؛ خداوند در قرآن كريم ميفرمايد: «و از نشانه هاي او (خدا) خواب شما در شب و روز است.»¹

معیار در پرخوابی

مقوله پرخوابی یک امر نسبی است که مقدار و میزان آن در مورد افراد و در زمانهای مختلف فرق می­کند؛ مثلاً برای بچه ها و افراد کهنسال و گاهی در افراد بیمار مقدار خواب بیشتر از افراد جوان و میانسال میباشد و یا کسانی که دارای فعالیت زیادی هستند نسبت به افراد کم جنب و جوش، نیاز بیشتری به خواب جهت تأمین و بازسازی قوای خود دارند. به این خاطر پرخوابی نسبت به این افراد فرق میکند. در نتیجه هر فردی که بیش از انداز? مورد نیازش برای تجدید قوا، بخوابد دچار پرخوابی و عوارض آن میگردد.

پرخوابی از منظر سنت

پرخوابی در روایات معصومین به شدت نکوهیده شده است که به مواردی از آنها اشاره می شود:

پیامبر اکرم(ص) نگرانی خویش را از این خصلت چنین بیان میفرمایند:

«بر امت خویش بیشتر از هر چیز از شکم پرستی و پرخوابی و بیکارگی و بیایمانی بیمناکم.»²

و در روایتی امام علی(ع) میفرمایند:

«چه تصمیم های روز را که خواب درهم شکند.»³

به این معنی که خواب، انسان را از دستیابی به تصمیمهای بزرگی که در زندگی برای پیشرفت و سعادت خود میکشد محروم کرده و او را در وادی حیرانی و محرومیت رها میکند.

گر تو مرد عاشقى رو شرم دار             خواب را با دیده‏ى عاشق چه کار

در روایات دینی از خواب به عنوان مستی نیز یاد شده است: امیرمؤمنان میفرماید:

«مستی چهار چیز است: مستی شراب، مستی مال، مستی خواب و مستی پادشاهی»⁴

در روایتی نیز امام صادق(ع) پرخوابی را یکی از عوامل عصیان و معصیت الهی شمرده اند:

«اولین معصیتهایی که نسبت به خدا انجام شد به شش چیز بود: به محبت دنیا و محبت ریاست و محبت طعام و محبت زنان و محبت خواب و محبت راحت.»⁵

عوامل مؤثر در پرخوابی

1ـ غفلت از روز جزا: که با نگرشی نادرست از زندگی، فقط به خوشیهای این دنیا بسنده کرده و بی­عاری و بی قیدی و تنبلی را سرلوحه زندگانی خویش کرده اند و حال آنکه باید بدانند:

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش       وه که بس بیخبر از غلغل چندین جرسی⁶

2ـ پریشان حالی و درماندگی: کسانی که در گردونه زندگی کم آورده اند و راه برون رفت از آن را نمیدانند برای فراموش کردن آن مشکلات، معمولاً به خواب پناه میبرند تا هر چند برای مدتی از آنها خلاصی یابند. غافل از اینکه چنین راهکاری فقط مُسَکن بوده و علاج کار نیست و همچون کبکی هستند که سر خود را زیر برف کرده است.

3ـ پرخوری: امام صادق (ع) میفرماید: «خواب بسیار، از خوردن آب بسیار ناشى مى‏شود،( چرا که با خوردن زیاد آب، بلغم و رطوبات در مزاج انسان بیشتر می شود که موجب خواب میگردد)  و خوردن آب بسیار، از خوردن غذاى بسیار ناشی میشود.»⁷

وقتی شکم از غذا پر میشود فکر کار نمیکند و خواب آلودگی مسلط میشود؛ دل و مغز، میدان خیالات و اوهام میگردد. کسانی که به پرخوری و اختلاط زائده مبتلا هستند وهم و خیال بیشتر بر آنها استیلا یافته خوابهای وحشتناک میبینند.⁸

4ـ فساد مزاج و افزایش اخلاط چهارگانه ⁹: که سیستم بدن را به هم میزنند و موجب خواب آلودگی شخص میگردند.

5ـ رفیق خوشخواب: مصاحبت باعث تأثیر اخلاق و رفتار افراد در دوستان و همنشینان آنان میشود.

6ـ منظم نبودن زمان خواب و بیداری: وقتی کسی شب دیر میخوابد در روز برای جبران آن نیاز به خواب زیاد دارد؛ زیرا برای جبران یک ساعت بیخوابی شب، نیاز به چندین ساعت خواب روزانه هست.   

آثار سوء پرخوابی از منظر پزشکی

خواب باید به حد اعتدال باشد اما اگر از حد بگذرد مخصوصاً خواب در روز¹⁰ و به ویژه در زمستان و برای کسی که به آن عادت نداشته باشد موجب بروز امراض رطوبی و افزایش نزولات (منظور از نزولات به عقید? قدما رطوبتهایی است که از قسمتهای بالای بدن به پایین کشیده شده باعث بروز عوارضی در بدن میشود)، بزرگی طحال، بدبویی دهان، کمی قوت بدن (چون مزاج خواب، سرد و تر است و در اثر زیادی خواب، رطوبت و تری بر مزاج چیره میشود که به دنبالش سستی قوای نفسانی و بدن را در پی دارد.)¹¹، کمی اشتها به غذا و کندی ذهن و از بین رفتن شادابی رخسار میشود.

البته ناگفته نماند که بیداری زیاد نیز سبب از بین رفتن رطوبات بدن و موجب خشکی بدن گشته، مانع گوارش و موجب فساد و برهم خوردن مزاج است و اگر بسیار ادامه یابد به جنون و دیوانگی میانجامد.¹²

آثار پرخوابی در روایات

  برای پرخوابی آثار و نتایج ناگواری بیان شده است که به تعدادی از آنها اشاره میشود:

1ـ فقر در قیامت: از حضرت رسول خدا(ص) نقل شده است : «از خواب بسیار برحذر باشید؛ زیرا خواب زیاد آدمی را در قیامت فقیر میکند.»¹³

2ـ منفور درگاه الهی: پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «خوردن بدون گرسنگی و خواب بدون خستگی و خند? بدون تعجب، نزد خدا به سختی منفور است.»¹⁴

3ـ جلب ضرر و زیان: امیرالمؤمنین(ع) میفرماید: «خوردن و خواب بسیار، جان را تباه و زیان را جلب نماید.»¹⁵

4ـ ضایع کردن عمر: از آنجا که دنیا مزرع? آخرت است و آنچه را در این عالم بکاریم ثمره و نتیجه اش را در آن عالم خواهیم یافت با افزایش خواب، عمر -این سرمای? گرانقدر- را از کف داده و دست خالی گام در آن وادی مینهیم. امام علی(ع) میفرماید: «وای بر آن که به خواب رفته، که چه اندازه زیانکار است؛ هم عمرش کوتاه و هم مزدش کم است.»¹⁶

5ـ محروم شدن از نماز شب: با افزایش خواب، افراد از نماز شب که در آیات و روایات با عظمت از آن یاد شده و آثار و نتایج شگفت انگیزی برای آن بیان داشته اند محروم خواهد بود.

6ـ قساوت قلب: پیامبر اکرم(ص) میفرماید: غذایتان را با یاد خدا و نماز ذوب (هضم) کنید و پس از آن نخوابید که دلهایتان سخت شده قساوت پیدا میکنند.¹⁷

7ـ ایجاد روحیه نخوت و کسلی در جامعه: روحیات و خصلتهای بشری در مواجهه با همدیگر منتقل شده، تأثیر خود را برجای میگذارد.

علاج پرخوابی

برای علاج این مشکل باید از دو طریق وارد عمل شد تا نتیج? مورد نظر را به دست آورد: اولی علاج علمی و دیگری علاج عملی.

علاج علمی آن است که در آثار شوم و عواقب ناگوار پرخوابی با دیدهایی عمیق بنگرد و مراتب والایی را که میتواند در نتیجه مقدار خواب مناسب(نه پرخوابی) به دست آورد سرلوحه آرزوها و اهداف خویش قرار دهد و با تمام توان به سوی دستیابی به آنها گام بردارد.

علاج عملی چنین است که در عوامل این خصلت دقیق شده با درخواست توفیق از درگاه باریتعالی بر ضد آنها عمل کند؛ زیرا با رفتن علل واسباب آن، خود این رذیله هم برطرف خواهد شد؛ به این خاطر سعی در ذکر و فکر روز قیامت و حساب و کتاب آن دیار کند و نیک بیاندیشد که «از کجا آمدهام، آمدنم بهر چه بود، به کجا میروم آخر ننمایی وطنم»

اگر دچار مشکلاتی هستند که آنها را به خود مشغول کرده و از حل آنها عاجزند با اندیشمندان مرتبط با آن امور مشورت کرده و هر چه سریعتر در حل آن بکوشند.

برای علاج پرخوری که از عمده دلایل پرخوابی است ابتدا بایستی در منافع کم خوری و مضرات زیاده خوری تأمل کرده، آنگاه مردانه وارد عمل شود و برای از بین بردن بلغم و رطوبات که بیشتر از خوردن آب زیاد گریبانگیر شخص میشود باید از کم خوری شروع کند و بداند که خوردن نان خشک و مویز (نوعی کشمش) ـ البته نه در حدی که خود آن تشنگی بیاورد ـ و همچنین مسواک زدن، بلغم بدن را کاهش می­دهد ¹⁸ و برای علاج فساد مزاج و تنظیم کردن اخلاط چهارگانه اش باید به افراد زبده و کارشناس رجوع کند تا از این بلا رهایی یابد.

خواب و خورت زمرتبه‏ى خویش دور کرد                  آنگه رسى به عشق که بى‏خواب و خور شوى‏¹⁹

[1] ـ روم :23

[2] ـ پاینده،ابوالقاسم؛ نهج الفصاحة،انتشارات جاویدان،چاپ دوم،1376ش،ح109

[3] ـ همان،ص812،ح10145

[4] ـ مجلسی،محمدباقر؛حلیة المتقین،تصحیح عبدالرزاق اعلمی،انتشارات باقرالعلوم(ع)، چاپ اول،1378، ص222

[5] ـ همان،ص222

[6] ـ حافظ؛آینه جام(دیوان حافظ همراه یادداشتهای شهید مهری)،انتشارات صدرا،چاپ اول،372ش،ص319،غزل455

[7] ـ گیلانى‏،عبد الرزاق؛ شرح مصباح الشریعة و مفتاح الحقیقة، تصحیح رضا مرندى، انتشارات پیام حق‏، چاپ : اول‏،1377 ش،ص288

[8] ـ خلیلی، محمدعلی؛ترجم? نصیر الدین امیر صادقی تهرانی،طب الصادق(ع)،انتشارات عطائی،چاپ دوازدهم،1370ش،ص142

[9] ـ تفلیسی،ابوالفضل حبیش بن ابراهیم؛تعبیر خواب،انتشارات مرسل،چاپ سوم،1385ش،ص25؛ اخلاط چهارگانه «خون» و «صفرا» و« بلغم» و «سودا»

[10] ـ به غیر از خواب قیلوله که کمی قبل از اذان ظهر و یا بعد از وقت نماز ظهر تا وقت نماز عصر است.

[11] ـ تفلیسی،ابوالفضل حبیش بن ابراهیم؛تعبیر خواب،انتشارات مرسل،چاپ سوم،1385ش،ص25

[12] ـ چغمینی، محمود بن محمد بن عمر میر؛قانونچه در طب، ترجم? دکتر محمد تقی، نشر دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی

 ایران، چاپ دوم، 1383ش ـ تهران،صص 76ـ 79

[13] ـ قمی،شیخ عباس؛سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار،مؤسسه نشر آستان قدس رضوی،چاپ اول،1416ق،ج4،ص592،واژ?«نوم»

[14] ـ پاینده،ابوالقاسم؛ نهج الفصاحة،انتشارات جاویدان،چاپ دوم،1376ش،ص604،ح2119

[15] ـ عبد الواحد آمدی؛غررالحکم و دررالکلم،ترجمه محمد علی انصاری،تصحیح مهدی انصاری قمی،نشر مؤسسه انتشاراتی امام عصر(ع)،چاپ دوم،1384ش ،ص580،ح7034

[16] ـ همان،ص855،ح10657

[17] ـ محمدی ری شهری،محمد؛دانشنام? احادیث پزشکی،ترجم? دکتر حسین صابری،نشر سازمان چاپ و نشر دارالحدیث،چاپ هفتم،1386ش،ج2،ص104

[18] ـ مدرس افغانی؛جامع المقدمات،انتشارات هجرت،ج2،کتاب آداب المتعلمین،فصل چهارم ،ص53

[19] ـ شجاعی، محمد؛مقالات،ج2،ص177