1 خدایا، بر محمد وخاندانش درود فرست وما را به سوی توبه ای که پسند ِ توست برگردان، واز پافشاری برآنچه نمی پسندی به دور دار.
2 خدایا، آن جا که به ناچار یا دین ما کاستی می گیرد یا دنیایما، کاستی را در آن قرار ده که زودگذر است و بازگشت ما را به سوی آن که پایدار تراست.
3 وهرگاه آهنگ دو کار کرده باشیم که یکی خشنودی تو را به همراه دارد ودیگری به خشمت می آورد، ما را به آن کار که خشنودی تو در آن است گرایش ده، ونیروی ما را در انجام دادن ِ آنچه سبب خشمِ توست ، ناتوان گردان.
4 و در این کارها، نفس های ما را به اختیارمان وامگذار؛ زیرا نفس، اگر توفیق تو نباشد، باطل را برمی گزیند، واگر رحمتِ تو او را در نیابد، به بدی فرمان می دهد.
5 خدایا، تو ما را از ناتوانی آفریده ای وبنیاد ما را بر سستی نهاده ای، واز آبی پست وبی مفدار،هستی ما را آغاز کرده ای .اینک ما را هیچ جنبشی نیست مگر به نیروی تو، وهیچ نیرویی نیست مگر به یاری کردن تو.
6 پس ما را به توفیق خود مدد فرما، وبه راه راست ِ خود استواری ده، وچشم ِ دل های ما را از دیدن آنچه دوست نمی داری کور گردان، و چنان کن که نافرمانی تو به هیچ یک از جوارح ما راه نیابد.
7 خدایا، بر محمد وخاندانش درود فرست وچنان کن که رازهای دلِ ما و جنبش های اندان ما و نگریستن های چشم ما و گفتارهای زبان ما وسیله ی دریافت ثواب تو باشند، تا هیچ کار نیکی که شایسته پاداش توست، از دست ِ ما نرود، و هیچ کار زشتی که عقوبت تو را در پی دارد، روی دست ما نمانَد.