بنابه روايتي از امام علي بن موسي الرضا عليه السلام، در شب بيست و پنجم ذي
القعده، دو پيامبر بزرگ الهي، يعني حضرت ابراهيم خليل الرحمن عليه السلام وحضرت عيسي بن مريم عليه السلام ديده به جهان گشودند.[1] البته درباره تولد حضرت ابراهيم عليه السلام روايت ديگري نيز نقل گرديد.[2] شايانذكر است كه حضرت ابراهيم عليه السلام در عصر ديكتاتوري نمرود بن كنعان، درسرزمين "بابِل" متولد گرديد و با اين حاكم ستمگر و بت پرستي مردم نادان،
به مبارزه همه جانبه برخاست و صدها سال بعد، در سرزمين فلسطين، حضرت عيسي
عليه السلام از مادري باكره و شوهر نديده، بنام حضرت مريم بنت عمران سلام
الله عليها، پا به عرصه گيتي نهاد و به اصلاح و ارشاد يهوديان گمراه و
ستمگر شام و فلسطين پرداخت.
[1] ثواب الأعمال (شيخ صدوق)، ص 104. [2] الاقبال بالاعمال الحسنه (سيد بن طاووس)، ج 2، ص 36.