در اين روزدر سال 5 ه غزوه خندق (احزاب ) و كشته شدن عمرو بن عبدود به دست امير المؤ منين (عليه السلام ) به وقوع پيوست ، و اين جنگ در زمستان به وقوع پيوست . وقوع جنگ خندق را بعضى در 8 ذى القعده و بعضى در 15 شوال گفته اند، و استبعادى ندارد كه شروع جنگ در 15 شوال باشد. همچنين به قولى غزوه خندق در سال 4 ه اتفاق افتاده است.
در اين جنگتعداد مسلمانان 3000 نفر و تعداد شهداى مسلمانان 6 نفر بود. تعداد كفار 10000 نفر بود ولى تعداد مقتولين كفار ذكر نشده است .
در این جنگ مسلمانان داخل مدینه در اطراف شهر خندقى کندند. در اثناى این کار منافقین جسارتها به پیامبر (صلى الله علیه و آله ) نمودند و عمرو بن عبدود مبارز طلبید ولى کسى جراءت نکرد. عمر بن خطاب از شجاعتهاى عمرو سخن گفت ، و در مردم ایجاد ترس کرد. عمر که از شجاعت عمرو بن عبدود سخن می گفت و رعب و وحشتی در دل مسلمانان انداخته بود به عبد الرحمن بن عوف گفت : ((اگر عمرو بر ما چیره شود همه ما را خواهد کشت . بهترین راه این است که محمد را دست بسته تحویل آنها دهیم و خودمان به قوممان ملحق شویم ))!! (1) اینجا بود که آیاتی از سوره احزاب نازل شد.(2)
در چنین شرایطى پیامبر (صلى الله علیه و آله ) فرمود: چه کسی به مبارزه عمرو می رود تا من بهشت را برایش ضمانت کنم؟ آیا دوستى هست که شر این دشمن را کفایت کند؟ آقا و مولایمان اسد الله الغالب على بن ابى طالب (علیه السلام ) فرمود: من به مبارزه او مى روم .
پیامبر (صلى الله علیه و آله ) سکوت کردند، و تا سه بار این کلام را فرمودند، و هر سه بار امیر المؤ منین (علیه السلام ) براى مبارزه اعلام آمادگى نمودند.
آخر الاءمر پیامبر (صلى الله علیه و آله ) اجازه فرمودند و با دستانشان عمامه بر سر آن حضرت پیچیدند وامیر المؤ منین (علیه السلام ) حرکت کردند. در این هنگام پیامبر (صلى الله علیه و آله ) فرمود: برز الایمان کله الى الشرک کله . بتحقیق تمام اسلام در مقابل کفر ایستاد.
بعد از آن که عمرو بن عبدو اسلام اختیار نکرد و دست از جنگ بر نداشت ، امیر المؤ منین (علیه السلام ) او را به یک ضربت از پا در آورد. در این حال صداى تکبیر مسلمین بلند شد و پیامبر (صلى الله علیه و آله ) فرمود: مبارزه على بن ابى طالب (علیه السلام ) در روز خندق از اعمال امت من تا روز قیامت افضل است (3)
1- تفسیر قمی ج2 ص183- 188 المحتضر ص58
2- اذ جاؤکم من فوقکم و من اسفل منکم و اذ زاغت الابصار...
3- الغدیر ج7ص206، کشف الغمة ج1 ص150، الصحیح من السیرة ج9 ص358، تاریخ بغداد ج13 ص19 و...
منبع: تقویم شیعه