...
مسلم بن عقیل علیه‌السلام در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال 60 قمری از مکه معظمه خارج گردید و از آن جا به مدینه منوره رفت و پس از تجدید دیدار با خانواده خویش و زیارت قبر شریف پیامبر صلی الله علیه و آله و وداع با آن مضجع مطهر به سوی کوفه حرکت کرد و در روز پنجم شوال همان سال وارد شهر عظیم کوفه گردید[۱] و در خانه مختار بن ابی‌عبیده ثقفی که از شیعیان مبارز و از مخالفان سرسخت بنی‌امیه بود، سکونت گزید.
شیعیان مخلص و انقلابیون کوفه که از حضور مسلم بن عقیل علیه‌السلام به عنوان نماینده و سفیر امام حسین علیه‌السلام در این شهر آگاه شدند، دسته دسته به سوی وی شتافته و به وی خیرمقدم گفتند. هنگامی که گروهی از آنان در حضور مسلم علیه‌السلام اجتماع می‌کردند، وی نامه امام حسین علیه‌السلام را برای آنان می‌خواند و مردم به خوبی گوش فرا داده و از شوق دیدار قریب الوقوع آن حضرت، گریه می‌کردند.
پس از آمادگی نسبی مردم مسلم بن عقیل علیه‌السلام از آنان برای امام حسین علیه‌السلام بیعت گرفت و تعداد هیجده هزار تن از انقلابیون کوفه در نخستین روزهای ورود مسلم با وی بیعت کردند. مسلم بن عقیل علیه‌السلام نامه‌ای به محضر امام حسین علیه‌السلام نوشت و آن حضرت را از وضعیت کوفه و بیعت مردم با وی، باخبر گردانید و از امام حسین علیه‌السلام درخواست نمود که به سوی کوفه حرکت کند تا شخصاً رهبری مردم را برعهده گیرد.
از آن سو هواداران بنی‌امیه و طرفداران یزید بن معاویه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمی، عماره بن عقبه و عمر بن سعد که از صاحب نفوذان کوفه بودند، برای یزید بن معاویه نامه‌هایی به شام ارسال کرده و او را از وضعیت کوفه و بیعت شیعیان با مسلم بن عقیل علیه‌السلام آگاه نمودند و از وی درخواست کردند که به جای نعمان بن بشیر، عامل وی در کوفه که با قیام مسلم بن عقیل علیه‌السلام برخورد جدی نمی‌کند، شخص دیگری بفرستد که دارای عزمی قوی و اراده‌ای راسخ باشد و در برخورد با مخالفان حکومت، شدت و خشونت به خرج دهد.
یزید بن معاویه پس از مطالعه نامه هواداران خود در کوفه و مشورت با سرجون مسیحی، تصمیم گرفت عبیدالله بن زیاد عامل خویش در بصره را با حفظ سمت به حکومت کوفه نیز منصوب کند تا با قساوت و شدتی که در وی وجود دارد، قیام مسلم بن عقیل علیه‌السلام و شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام را در کوفه سرکوب کند.[۲]
1- وقایع الأیام (شیخ عباس قمی)، ص 69.
2- الارشاد (شیخ مفید)، ص 381.