معرفی وبلاگ
بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا.....
یاریم کن نگاهم...
در افق این فضای مجازی...
جز برای تو....نبیند
و انگشتانم ...
جز برای تو ...
کلیدی را فشار ندهند...
***********************
وقتی به علاوه خدا باشی منهای هر چیزی زندگی می کنی.
***********************
میلیون ها زن ایرانی در انقلاب سال 1357 با قدرت هر چه تمام تر پا در صحنه نهادند. حضور زنان در به پیروزی رسیدن انقلاب اسلامی چندین شکل داشت. برخی اخبار را گردآوری یا جزوه هایی را توزیع می کردند، بقیه به فعالان سیاسی مورد حمله یا زخمی ها پناه می دادند، بسیاری فعالانه در خیابان ها به راهپیمایی و تظاهرات می پرداختند، برخی تا آن جا پیش رفتند که در سنگر سازی در برابر نیروهای رژیم طاغوت کمک می کردند و حتی تعدادی از آنان اسلحه به دست گرفتند و به مبارزه پرداختند.
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 2003777
تعداد نوشته ها : 4398
تعداد نظرات : 99
...
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان
بخش باصفاى نجران با هفتاد دهكده تابع خود، در نقطه مرزى حجاز و يمن قرار
گرفته است . در آغاز طلوع اسلام ، اين نقطه تنها منطقه مسيحى نشين در حجاز
بود كه به عللى از بت پرستى دست كشيده و به آيين مسيح گرويده بودند. پيامبراسلام (ص ) به موازات مكاتبه با سران دولتهاى جهان و مراكز مذهبى ، نامه
اى به اسقف نجران (ابوحارثه ) نوشت و طى آن نامه ، ساكنان نجران را به آييناسلام دعوت نمود.
جریان ((مباهله )) پیامبر اسلام (ص ) با هیئت نمایندگى نجران از حوادث جالب ، تکان دهنده و شگفت انگیز تاریخ اسلام مى باشد. وقت مباهله فرا رسید قبلا پیامبر (ص ) و هیئت نمایندگى نجران توافقى کرده بودند که مراسم مباهله در نقطه خارج از مدینه در دامنه صحرا انجام بگیرد. پیامبر (ص ) از میان مسلمانان و بستگان زیاد خود، فقط چهار نفر را انتخاب کرد که در این حادثه تاریخى شرکت نمایند. و این چهار تن عبارت بودند از: 1 - حضرت على (ع ) 2 - حضرت فاطمه (س ) 3 - امام حسن (ع ) 4 - امام حسین (ع ). زیرا در میان تمام مسلمانان نفوسى پاکتر و ایمانى استوارتر از نفس و ایمان این چهار تن وجود نداشت .
پیامبر اکرم (ص ) فاصله منزل و نقطه اى را که قرار بود در آنجا مراسم مباهله انجام بگیرد با وضع خاصى طى نمود. او در حالى که حضرت امام حسین (ع ) را در آغوش ، دست حضرت امام حسن (ع ) را در دست داشت ، فاطمه (س ) به دنبال آن حضرت و على بن ابى طالب (ع ) پشت سر وى حرکت مى کردند. گام به میدان مباهله نهاد و پیش از ورود به میدان مباهله به همراهان خود گفت : من هر موقع دعا کردم شما دعاى مرا با گفتن آمین بدرقه کنید. سران هیئت نمایندگى نجران پیش از آنکه با پیامبر (ص ) روبرو شوند. به یکدیگر مى گفتند هرگاه دیدید که محمد (ص ) افسران و سربازان خود را به میدان مباهله آورد، شکوه مادى و قدرت ظاهرى خود را نشان ما داد. در این صورت وى یک فرد غیر صادق بوده اعتمادى به نبوت خود ندارد ولى اگر با فرزندان و جگر گوشه هاى خود به ((مباهله )) بیاید و با یک وضع وارسته از هر نوع جلال و جبروت مادى ، رو به درگاه الهى گذارد، پیداست که یک پیامبر راستگو است و به قدرى به خود، ایمان و اعتقاد دارد که نه تنها حاضر است خود را در معرضر نابودى قرار دهد بلکه با جراءت هر چه تمامتر حاضر است عزیزترین و گرامى ترین افراد نزدیک خود را در معرض فنا و نابودى واقع سازد.
هنوز هیئت نمایندگى در این گفتگو بودند، که ناگهان قیافه نورانى پیامبر (ص ) با چهار تن دیگر که سه تن از آنها شاخه هاى شجره وجود او بودند، براى مسیحیان نجران نمایان گردید و همگى با حالت بهت زده و متحیر به چهره یکدیگر نگاه کردند و از این که او جگر گوشه هاى معصوم ، بى گناه و یگانه دختر و یادگار خود را به صحنه مباهله آورده است ، انگشت تعجب به دندان گرفتند و همگى گفتند که این مرد به دعوت و دعاى خود اعتقاد راسخ دارد و گرنه یک فرد مردد، عزیزان خود را در معرض بلاى آسمانى و عذاب الهى قرار نمى دهد.
اسقف نجران گفت : من چهره هایى را مى بینم که هرگاه دست به دعا بلند کنند و از درگاه الهى بخواهند که بزرگترین کوهها را از جاى بکند فورا کنده مى شوند، هرگز صحیح نیست ما با این قیافه هاى نورانى و با این افراد با فضیلت ، مباهله نماییم ، زیرا بعید نیست که همه ما نابود شویم و ممکن است دامنه عذاب گسترش پیدا کند، همه مسیحیان جهان را بگیرد و در روى زمین یک نفر مسیحى باقى نماند.
جریان ((مباهله )) پیامبر اسلام (ص ) با هیئت نمایندگى نجران از حوادث جالب ، تکان دهنده و شگفت انگیز تاریخ اسلام مى باشد. وقت مباهله فرا رسید قبلا پیامبر (ص ) و هیئت نمایندگى نجران توافقى کرده بودند که مراسم مباهله در نقطه خارج از مدینه در دامنه صحرا انجام بگیرد. پیامبر (ص ) از میان مسلمانان و بستگان زیاد خود، فقط چهار نفر را انتخاب کرد که در این حادثه تاریخى شرکت نمایند. و این چهار تن عبارت بودند از: 1 - حضرت على (ع ) 2 - حضرت فاطمه (س ) 3 - امام حسن (ع ) 4 - امام حسین (ع ). زیرا در میان تمام مسلمانان نفوسى پاکتر و ایمانى استوارتر از نفس و ایمان این چهار تن وجود نداشت .
پیامبر اکرم (ص ) فاصله منزل و نقطه اى را که قرار بود در آنجا مراسم مباهله انجام بگیرد با وضع خاصى طى نمود. او در حالى که حضرت امام حسین (ع ) را در آغوش ، دست حضرت امام حسن (ع ) را در دست داشت ، فاطمه (س ) به دنبال آن حضرت و على بن ابى طالب (ع ) پشت سر وى حرکت مى کردند. گام به میدان مباهله نهاد و پیش از ورود به میدان مباهله به همراهان خود گفت : من هر موقع دعا کردم شما دعاى مرا با گفتن آمین بدرقه کنید. سران هیئت نمایندگى نجران پیش از آنکه با پیامبر (ص ) روبرو شوند. به یکدیگر مى گفتند هرگاه دیدید که محمد (ص ) افسران و سربازان خود را به میدان مباهله آورد، شکوه مادى و قدرت ظاهرى خود را نشان ما داد. در این صورت وى یک فرد غیر صادق بوده اعتمادى به نبوت خود ندارد ولى اگر با فرزندان و جگر گوشه هاى خود به ((مباهله )) بیاید و با یک وضع وارسته از هر نوع جلال و جبروت مادى ، رو به درگاه الهى گذارد، پیداست که یک پیامبر راستگو است و به قدرى به خود، ایمان و اعتقاد دارد که نه تنها حاضر است خود را در معرضر نابودى قرار دهد بلکه با جراءت هر چه تمامتر حاضر است عزیزترین و گرامى ترین افراد نزدیک خود را در معرض فنا و نابودى واقع سازد.
هنوز هیئت نمایندگى در این گفتگو بودند، که ناگهان قیافه نورانى پیامبر (ص ) با چهار تن دیگر که سه تن از آنها شاخه هاى شجره وجود او بودند، براى مسیحیان نجران نمایان گردید و همگى با حالت بهت زده و متحیر به چهره یکدیگر نگاه کردند و از این که او جگر گوشه هاى معصوم ، بى گناه و یگانه دختر و یادگار خود را به صحنه مباهله آورده است ، انگشت تعجب به دندان گرفتند و همگى گفتند که این مرد به دعوت و دعاى خود اعتقاد راسخ دارد و گرنه یک فرد مردد، عزیزان خود را در معرض بلاى آسمانى و عذاب الهى قرار نمى دهد.
اسقف نجران گفت : من چهره هایى را مى بینم که هرگاه دست به دعا بلند کنند و از درگاه الهى بخواهند که بزرگترین کوهها را از جاى بکند فورا کنده مى شوند، هرگز صحیح نیست ما با این قیافه هاى نورانى و با این افراد با فضیلت ، مباهله نماییم ، زیرا بعید نیست که همه ما نابود شویم و ممکن است دامنه عذاب گسترش پیدا کند، همه مسیحیان جهان را بگیرد و در روى زمین یک نفر مسیحى باقى نماند.