عبداللهبن يحيي گويد: به محضر حضرت علي عليه السلام مشرف شدم و هنگامي كه خواستم بر روي تخت بنشينم، پايه اش شكست و بر زمين افتادم و سرم آسيب ديد. حضرت علي عليه السلام فرمود: شكر خداوندي را كه كفاره گناهان شيعيان ما را در دنيا قرار داد تا همين جا پاك شوند. عرض كردم: چه گناهي كرده ام كه شكستن سرم كفاره آن باشد؟
فرمود: وقتي كه نشستي «بسم الله» نگفتي!